DiMercurio Michael Wektor zagrozenia (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Druga torpedo-rakieta wybu-chła akurat, gdy przecinał spokojną wciąż powierzchnię wody.Kiedy eksplodował trzecii czwarty Vortex, kapsuła podskakiwała już na falach.Tymczasem pierwsza eksplozja zamieniła sześćdziesiąt procent kadłuba Wiepriaw parę, rozbijając niskomagnetyczną stal węglową na pojedyncze cząsteczki żelazai atomy węgla.Rozszerzająca się kula ognia stopiła dalsze pięćdziesiąt metrów kadłuba;wreszcie rozszarpała rufę, która pozostała w stanie stałym.Końcówka rufy zaczęła opa-dać na dno, ale odnalazł ją laser układu naprowadzania drugiej torpedo-rakiety, klasy-322fikując obiekt jako okręt.Vortex zamienił rufę Wiepria w małe słońce.Po chwili z ca-łego okrętu podwodnego nie pozostało nic.Trzecia rakieta nakierowała się już tylko narozszerzającą się kulę gazów, którą też uznała za okręt.System naprowadzania Vorteksamiał jedną wadę jeśli torpedo-rakieta została wprowadzona w błąd przez jakiś fał-szywy cel i eksplodowała, następne również porzucały właściwy kierunek, skręcałyi kierowały się na wybuch pierwszej.Jednak zmylenie Vorteksów Mod Delta było pra-wie niemożliwe.Po pięciu latach stosowania, podczas których zdarzały się fatalne nie-powodzenia, ulepszono je tak, że trafiały bez pudła.Czwarta, ostatnia z torpedo-ra-kiet także skierowała się na poprzednie eksplozje i dopełniła dzieła zniszczenia.%7ładenz czterech pocisków nie namierzył odłączonego przedziału dowodzenia znajdującegosię zaledwie dwieście metrów wyżej.Morze uspokoiło się w minutą po ostatniej detonacji.Właśnie nadpływały czterytorpedy wystrzelone przez Hammerheada wcześniej.Jednak ich pasywne sonaryogłuszone hałasem nie były w stanie wyodrębnić w wodzie niczego konkretnego.Gdydziesięć minut pózniej pierwsza z torped dopłynęła do obszaru eksplozji, okrążyła go.Procesor Alert/Acute miał wbudowane odpowiednie komendy, aby nie stał się bezuży-teczny po ogłuszeniu.Nie można było pozwolić, żeby podczas bitwy pocisk zmarnowałsię lub skierował w niewiadomym kierunku.Założono, że wybuch głowicy Alert/Acutebędzie dodatkową gwarancją zniszczenia okrętu nieprzyjaciela, gdyby udało mu sięuniknąć bezpośredniego sąsiedztwa poprzedniej eksplozji plazmowej.Przeprowadzonoszereg testów, z których wynikało, że pocisk z głowicą plazmową nie musi bezpośred-nio trafić w cel.Detonacja w promieniu jednej mili morskiej wystarczała zwykle dosparaliżowania lub nawet zatopienia większości testowanych okrętów.Pierwsza Alert/Acute wybuchła więc, ponownie zamieniając w plazmę tę część oceanu, w której nie-dawno znajdował się Wiepr.Podobnie zachowała się druga, trzecia i czwarta torpe-da.Osiem fal uderzeniowych szarpnęło gwałtownie pływającą powyżej kapsułą ratun-kową.Każdy z fizyków z Los Alamos, wyposażony we wszystkie dane na temat sytuacjii poproszony o ocenę szans przeżycia zamkniętych w niej ludzi, pokręciłby tylko pesy-mistycznie głową.� � �Wewnątrz przedziału katastrofy następowały jedna po drugiej.Już dwie pierw-sze eksplozje plazmowe pozbawiły przytomności wszystkich jego pasażerów.Trzecieji czwartej nie zdołali więc zarejestrować.Przy piątej eksplozji nie wytrzymało serce na-wigatora, porucznika Grigorija Tenuki, i przestało pracować.Podczas wybuchów ciało Graczowa pozostawało wciśnięte pomiędzy kanapę stano-wiska Tenuki a przegrodę, na której znajdowała się dzwignia panikarza.Oświetlenie323zgasło już przy pierwszej eksplozji.Pozostałe podrzucały pływającym na falach prze-działem dowodzenia, aż w końcu ocean uspokoił się.Jedynie powierzchnia wokół kap-suły bulgotała i kipiała jak gotująca się woda.Po dwudziestu minutach i ten odgłosprzestał docierać do wnętrza przedziału.Teraz słychać było tylko oddychanie tych, któ-rzy przeżyli.Po jakimś czasie pojawił się jednak nowy dzwięk szum wpływającej dośrodka wody.� � �Komandor porucznik Bryan Dietz próbował swoich możliwości, kierując Dobermanaw stronę nadciągających torped. Nie odpalaj przedwcześnie! usłyszał w słuchawkach polecenie kapitana [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki