[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.nazwy alias, używającejtradycyjnej konwencji 8.3.Gdy w Windows 9x tworzysz plik z długą nazwą, VFATtworzy odpowiadający jej alias 8.3, postępując zgodnie z poniższą procedurą:1.Pierwsze trzy znaki po ostatniej kropce w długiej nazwie pliku stają się rozsze-rzeniem nazwy alias.2.Pierwsze sześć znaków długiej nazwy pliku (z wyłączeniem spacji, które sąignorowane) zostaje zamienione na wielkie litery i staje się pierwszymisześcioma znakami nazwy alias.Jeśli któryś z tych sześciu znaków nie możewystąpić w standardowej nazwie 8.3 (tj.+,;=[ lub ]), VFAT konwertuje go naznak podkreślenia.3.VFAT dodaje dwa znaki ~l jako siódmy i ósmy znak nazwy alias, chyba żepowstaje konflikt z już istniejącą nazwą; w takim wypadku stosowana jestkońcówka ~2, ~3 itd.Możesz zmienić zachowanie mechanizmu VFAT obcinającego nazwy i dodającegoprzyrostek.Możesz sprawić, że nazwa alias będzie składała się z pierwszych ośmiuznaków długiej nazwy, a nie z sześciu znaków i przyrostka ~1.W tym celu dodajnową wartość binarną do klucza RejestruKEY_LOCAL_MACHINE\System\CurrentControlSet\ control\FileSy-stem.Wartośćpowinna mieć nazwę NameNumericTail i powinna mieć wartość 0.Zmiana wartościna l spowoduje przywrócenie standardowego mechanizmu obcinania długich nazwplików.VFAT przechowuje nazwy alias w standardowych polach nazw pozycji tablicyplików.Dzięki temu dowolna wersja DOS-u lub 16-bitowego Windows może bezproblemu odwołać się do pliku, używając nazwy alias.Pozostaje jednak ważnepytanie: gdzie umieścić długą nazwę pliku? Oczywiście nie można 255-znakowejnazwy zapisać w 32-bitowej pozycji kartoteki plików (ponieważ każdy znak zajmujejeden bajt).Z drugiej strony, modyfikacja struktur)' pozycji kartoteki plikówuniemożliwiłaby skorzystanie z niej poprzednim wersjom DOS-u.Projektanci VFAT rozwiązali ten problem, używając dodatkowych pozycji kartotekiplików do przechowania długich nazw plików.Każda z pozycji kartoteki w dalszymciągu ma 32 bajty długości, dlatego do przechowania pojedynczej długiej nazwymoże być wymaganych osiem takich pozycji.Aby zapewnić, że te dodatkowepozycje kartoteki nie zostaną błędnie zinterpretowane przez starsze wersje DOS-u,VFAT nadaje im kombinację atrybutów, która jest niemożliwa w przypadkunormalnego pliku: Tylko do odczytu, Ukryty, Systemowy oraz etykieta wolumenu.Takie ustawienie atrybutów powoduje, że DOS ignoruje pozycje kartotekizawierające długie nazwy plików, zabezpieczając je równocześnie przedprzypadkowym zapisaniem innymi danymi. Używając długich nazw plików w standardowych partycjach FAT, dobrze jest unikaćprzechowywania ich w głównym katalogu dysku.Pliki z długimi nazwami,zajmujące wielokrotnie więcej pozycji kartoteki plików niż pliki z nazwą zgodną zkonwencją 8.3, mogą łatwo doprowadzić do przekroczenia limitu pozycji kartotekiplików.W przypadku partycji FAT32 ten problem już nie występuje, gdyż na takichpartycjach nie ma ograniczenia ilości pozycji głównej kartoteki dysku.To rozwiązanie, zapewniające w Windows 9x zarówno możliwość stosowaniadługich nazw plików, jak i zgodność ze starszymi systemami, choć można uważać zagenialne, nie jest pozbawione pewnych wad.Większość tych problemów wynika zużycia aplikacji, które mogą korzystać jedynie z przypisanych do plików nazw alias8.3.W pewnych przypadkach, jeśli w takim programie otworzysz plik posiadającydługą nazwę, po czym zapiszesz go ponownie, następuje zerwanie połączenia z długąnazwą pliku, która zostaje utracona.Jest to szczególnie istotne w przypadku starszych wersji narzędzi dyskowych, takichjak Norton Disk Doctor, które nie zostały stworzone do obsługi VFAT.Większośćstarszych aplikacji ignoruje dodatkowe pozycje kartoteki (z powodu kombinacjiprzypisanych im znaczników), ale narzędzia do naprawy dysku są szczególnie wyczulone" na takie nieprawidłowości i z dziką radością zabierają się do poprawiania" tego, co uznają za błędne
[ Pobierz całość w formacie PDF ]