[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.00.Na starość zostanę bajkopisarką.Będę się odżywiać mielonymi kotletamiz sosem grzybowym i demoralizować młode niewinne duszyczki baśniami o brutal-nych krasnoludach skrytobójcach, którzy seksualnie ciemiężą swoje branki.Co ja bre-dzę?! Na pomoc! Zwariowałam! Jeszcze trochę i wyląduję w psychiatryku.19.30.Telefon.Dzwoni Ewa, pyta, czy wszystko w porządku, czy chcę, żeby przyje-chała do mnie, czy wzięłam lekarstwa, dziękuje mi za ostrzeżenie, wiedziała, że na mniesię nie zawiedzie, że Piotr pozdrawia, że w przyszłym tygodniu muszę zrobić wszystkiepodstawowe badania, że u niego w klinice będzie najprościej, że teraz powinnam miećtrochę spokoju i odpocząć.OK!20.00.Telefon.Dzwoni Magda, że tak się wyrwała z tym Kubusiem, zresztą zrezy-gnowała z tego kursu wizażu, bo po co jej to, dlaczego jakaś Ewa wyrwała mi słuchaw-kę, dlaczego nie mogłam z nią rozmawiać, czy wszystko jest w porządku, gdybym cze-goś potrzebowała, to mogę na nią liczyć, że ostatnio nie najlepiej wyglądałam, powin-nam mieć trochę spokoju i odpocząć.OK!92 20.20.Telefon.Dzwoni mama, że dzwoniła do niej Magda zaniepokojona moim za-chowaniem, czy na pewno wszystko jest w porządku, czy nie jestem przypadkiem chora,jeśli tak, to natychmiast mam do niej przyjechać, ona się mną zaopiekuje, nie może jed-nak zostawić Luli (olbrzymia dobermanka), jeśli już postanowiłam jutro nie pójść dopracy chyba wiem, co robię to może podrzuci mi po drodze, jadąc do fryzjerki, ja-kieś kolorowe magazyny, żebym zobaczyła, co się nosi, bo ostatnio rzeczywiście wyglą-dam jak strach na wróble, ten mój tygodnik kobiecy jest niezły, ale.a w ogóle powin-nam gdzieś wyjechać w jakimś dobrym towarzystwie, żeby trochę odpocząć.OK!21.00.Jestem nieludzko zmęczona.Nie chce mi się nawet oglądać telewizji.Kładę się do łóżka o tej porze, to skandal! z nadzieją, że przyśnią mi się pulch-niutkie, barokowe aniołki podparte tłustymi rączkami na chmurce.Takie z Rafaela. 3 pazdziernika, środa10.00.Już dawno tak długo i tak dobrze nie spałam.Rany! Nie muszę iść do pracy!Czuję się jak na wagarach i jest super! Dzisiejszy dzień spędzę na: podlewaniu kwiatków (sztuk trzy), o których od dwóch tygodni zapominam.Może się okazać, że nie mam już czego podlewać; sprzątaniu mieszkania tu na pewno nie okaże się, że nie mam już czego sprzą-tać; czytaniu kolorowych magazynów, którymi przed chwilą zarzuciła mnie mojamama, twierdząc, że wyglądam gorzej niż strach na wróble.10.40.Wszystkie kwiatki nadal żyją, chociaż jednym opiekuje się Wacek.W sumienie wiem, które z nas dwojga ma gorszy stosunek do roślin.10.55.Zaczynam sprzątać kuchnię, próbując zeskrobać z lodówki coś czerwonegoi klejącego się.11.15.Zmiatam z kredensu okruszki w ilościach wystarczających na nowy boche-nek chleba.11.25.Odkrywam nowe przestrzenie w sza4�ach po wyrzuceniu czternastu pustychopakowań po: ryżu, czekoladkach, kawie, wafelkach, makaronie, kakao i produktachbliżej nie znanych.11.50.Szoruję łazienkę za pomocą nowego, rewelacyjnego środka, którego połowęzawartości wlałam do miski.Może dlatego wszystko jest w cudownej pianie?12.15.Opanowałam pianę, która próbowała wymknąć się spod kontroli.Aazienkalśni!12.25.Odkurzam dywan w pokoju, odkrywając jego prawdziwy wzór spod sierściWacka.94 12.40.Układam wszystko to, co w dziwnych i trudnych do wyjaśnienia okoliczno-ściach zmieniło miejsce swojego pobytu.Na przykład skarpetkę, która nie wiadomodlaczego znalazła się na półkach z książkami.13.00.Ze szklanką soku pomarańczowego, na który w pełni zasłużyłam, zabieramsię do przeglądania kolorowych magazynów i podjęcia kwestii stracha na wróble.Kiedyrano mama wpadła z tą stertą i popatrzyła na mnie tak, jakby zobaczyła dziką istotęz buszu, poczułam się urażona.Teraz nabieram coraz większego przekonania, że uwagimamy nie były pozbawione racji.13.30.Stoję w łazience przed lustrem, z jakimś kolorowym magazynem w garścii wgapiam się w swoje szlachetne oblicze
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
