Berling Peter Dzieci Graala[1991]

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.To ro-dzeństwo, bliznięta! Straże! ryknął Wit i natychmiast wpadli żołnierze. Związać tę kobietę! Spróbujcie tylko! parsknęła Loba. Komu światło oczu miłe, niech się trzymaode mnie z daleka! Chcecie mnie martwą czy wolicie, żebym coś wyznała? Pozwólcie jej mówić! polecił inkwizytor i Wit podporządkował się, choć nie-chętnie. Dziecko Blanchefleur było martwe już w jej łonie.Sama przygotowałam ukrop doabortu. Czarownica! sapnął Wit. Przeklęta czarownica!* Uf einem& (śr.-wys.-niem.) Na zielonym jedwabiu niosła pragnienie raju, rzecz, która zwała sięGraal (z Parzivala Wolframa von Eschenbacha).200Loba roześmiała mu się w twarz, jak szczerząca zęby wilczyca. Esklarmonda urodziła bliznięta pewnego pachołka, który służył w zamkowychstajniach& Kłamstwo! zawył Wit. Obcowała z cesarzem! Wymyśliła zgwałcenie przez Hohenstaufa, gdyż bała się gniewu ojca.Zwróciłasię do mnie o radę, ale było za pózno.Próbowałyśmy wszystkiego, żeby powstające ży-cie stłumić, co nie pozostało bez następstw, ale ciąża była już zbyt daleko posunięta,a Esklarmonda okazała się silną kobietą.Dzieci są parą bastardów kacerki niepotrzeb-nie urodzonych! Zbliż się! kiwnął inkwizytor swym żelaznym pazurem. Kto ci zapłacił za spę-dzenie płodu tej Blanchefleur? jak wąż trysnął Lobie w twarz swoim jadem. Czybyła to dostojna dama? wrzasnął piskliwie załamującym się głosem. Widziałaśją?Loba potrząsnęła dumnie grzywą czarnych włosów. Przybyła w lektyce? Nie odparła Loba spokojnie. To ona, ona! skrzeczał przerazliwie Durand.Wit dał znak żołnierzom.Podeszli do wrzeszczącego biskupa, po dwóch z każdejstrony, i podnieśli go do góry razem ze stołkiem.Durand nie miał nóg.Wynieśli goz sali. Nie powtórzyła Loba. Blanchefleur nie wiedziała, że nosi w łonie martwedziecko, kiedy ją do mnie przyprowadzono.Ale doprowadziłam do poronienia dopierowtedy, gdy byłam pewna, że Esklarmonda nosi pod sercem bliznięta.Znęcony spektakularnym wyniesieniem biskupa, wrócił do pomieszczenia Iwo Bre-tończyk i wysłuchał końca relacji. Kiedy Blanchefleur się ocknęła ciągnęła bez trwogi Loba była przekonana,że ma przy sobie własne dziecko. Jako dzieciobójczyni ta kobieta powinna być ścięta, jako czarownica spalona powiedział Iwo. Przekażcie ją mnie! Nie popełniła morderstwa odparował Wit a o tym, kto jest czarownicą, orze-ka Kościół. Odwrócił się od zaskoczonego Bretończyka. Związać ją! rozkazałstraży i tym razem Loba nie wyraziła sprzeciwu.Na dworze wsadził ją na swego konia i wraz z nią opuścił Aigues Mortes.Jecha-li w jesiennym kwietnym przepychu Camargue, pośród mocno pachnących krzewówi rzadkich brzozowych gajów, aż przybyli nad otwartą wodę.Wit zeskoczył z koniai zsadził Lobę.Do tej pory nie zamienili ani słowa. Chcesz mi odebrać życie odezwała się Loba; nie było to pytanie.Wit skinął głową, nie patrząc na nią.Poszła przed nim w kierunku wody.Zafurko-201tały ptaki. Nie możesz mi powiedzieć prawdy oznajmił Wit a ja muszę znalezć dzieci. Wykonaj dobrze swoją robotę zażądała Loba i zatrzymała się.Przekroczyła chyba pięćdziesiątkę, była jednak wciąż postawną kobietą.Wit pod-szedł do niej od tyłu, objął mocnymi rękoma jej szyję, ułożył kciuki na kręgach i cisnął,póki trzask nie zdradził mu, że złamał Lobie kark.Obciążył związane ciało dwoma cięż-kimi kamieniami i ciągnął je przez jezioro, aż woda sięgnęła mu bioder.Potem wyszedłna brzeg, wsiadł na konia i odjechał.Inkwizytor, ekscelencja Durand, wraz ze swymi ławnikami, pisarzem i protokołemnie dotarł do Albi.Mówiono, że faidits, podburzeni przez Ksakberta z Barbery, zabili ichwszystkich, ponieważ w drodze powrotnej nie było już z nimi Loby.PUSTE A�%7łKAOtranto, jesień 1245Tylko w tej części zamku, gdzie mieszkała hrabina, w wysokich oknach widniało jesz-cze światło [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki