[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Merv zawiózł już tam Simonsa, a teraz przyjechał po Perota.Potem odwiezie Perota do EDS i wróci po Simonsa.Było to konieczne ze względuna zachowanie tajemnicy możliwie jak najmniej osób powinno było widziećPerota i Simonsa razem.W ciągu ostatnich sześciu dni, w czasie których Simons i jego grupa robi-li swoje nad jeziorem Grapevine, perspektywy prawnego rozwikłania problemuPaula i Billa zmniejszyły się.Kissinger, po tym jak nie udało mu się z Arde-shirem Zahedim, nie był w stanie przyjść z jakąkolwiek pomocą.Prawnik TomLuce wydzwaniał bez przerwy do każdego z dwudziestu czterech kongresmenówz Teksasu, obu teksańskich senatorów i w ogóle do każdego w Waszyngtonie, ktotylko mógł odebrać jego telefon.Wszyscy oni jednak ograniczali się wyłączniedo rozmów z Departamentem Stanu, aby dowiedzieć się, co słychać w tej sprawiei wszystkie te ich działania kończyły się na biurku Henry ego Prechta.Dyrektor działu finansowego EDS, Tom Walter, wciąż nie mógł znalezć ban-ku, który wystawiłby list kredytowy na 12 750 000 dolarów.Jak wyjaśnił to Pero-towi, problem polegał na tym, że zgodnie z amerykańskimi przepisami prawnymi,każda osoba, czy też przedsiębiorstwo mogli oprotestować list kredytowy, jeżeliistniał dowód, że został on podpisany pod przymusem, na przykład z powoduszantażu lub kidnapingu.Banki uważały uwięzienie Paula i Billa za klasycznyprzykład wymuszenia i wiedziały, że EDS mogła wystąpić przed amerykańskimsądem ze stwierdzeniem, że list kredytowy jest nieważny, a pieniądze nie powinnyzostać wypłacone.Teoretycznie wprawdzie nie miałoby to znaczenia, ponieważw tym czasie Paul i Bill byliby już w domu i amerykański bank mógłby po prostu i to całkowicie legalnie odmówić uznania listu kredytowego w momencie,kiedy zostałby on przedstawiony do realizacji przez rząd irański.Jednakże więk-szość banków amerykańskich udzieliła Iranowi poważnych pożyczek, obawiałysię więc, że Irańczycy mogliby zastosować środki odwetowe, potrącając tę sumęze swoich zadłużeń.Walter wciąż poszukiwał dużego banku, który nie prowadził-by interesów z Iranem.Tak więc operacja Hotfoot była wciąż, niestety, najlepszą stawką Perota.Perot wysiadł z samochodu Stauffera na parkingu i wszedł do budynku towa-rzystwa naftowego.Simons czekał na niego w niewielkim gabinecie, zarezerwowanym wyłączniedla Perota.Zajadał orzeszki ziemne i słuchał przenośnego radia.Perot domyśliłsię, że orzeszki były jego lunchem, radio zaś miało zagłuszyć podsłuch, którymógł znajdować się w pokoju.Uścisnęli sobie dłonie.Perot spostrzegł, że Simons zapuścił brodę. Jak leci? zapytał.125 Są dobrzy odparł Simons. Zaczynają być coraz bardziej zgrani. Zdaje pan sobie sprawę stwierdził Perot że może pan odrzucić każ-dego członka grupy, jeżeli uzna go pan za nieodpowiedniego.Parę dni wcześniej Perot zaproponował, aby dołączyć do grupy człowieka,który znał Teheran i miał znakomitą opinię wojskową.Po krótkiej rozmowie Si-mons odrzucił go jednak, mówiąc: Ten facet wierzy w te pierdoły, które mówi .Obecnie Perot zastanawiał się, czy Simons w okresie treningów znalazł coś, comogłoby zdyskwalifikować któregoś z członków grupy. To pan ciągnął dalej dowodzi akcją i. Nie ma potrzeby odpowiedział Simons. Nie chcę nikogo odrzucać. Roześmiał się cicho. Jest to na pewno najbardziej inteligentna drużyna,z jaką kiedykolwiek pracowałem.Stwarza to oczywiście pewne problemy, ponie-waż uważają, że rozkazy należy przedyskutować, a nie słuchać i wykonywać.Alejuż się uczą, jak w razie potrzeby wyłączać te swoje maszynki do myślenia.Po-wiedziałem im bardzo wyraznie, że w pewnym momencie tej zabawy kończą siędyskusje i zaczyna ślepe posłuszeństwo. W takim razie uśmiechnął się Perot udało się panu zrobić więcejprzez sześć dni, niż mnie przez szesnaście lat. Nie mamy już nic do roboty w Dallas stwierdził Simons. Naszymkolejnym ruchem jest dotarcie do Iranu.Perot skinął głową.Możliwe, że była to ostatnia szansa, by odwołać operację Hotfoot .Gdy opuszczą Dallas, może nie mieć z nimi łączności, tym samymwięc wyjdą spod jego kontroli.Kości zostaną rzucone.Ross, to idiotyzm.Zniszczysz firmę i zniszczysz samego siebie.Do diabla, Ross, czy mam sporządzić spis przepisów prawnych, które maszzamiar złamać?!Zamiast dwóch niewinnych pracowników w więzieniu, będziesz miał ośmiuwinnych i martwych.Cóż, jest ten chłopak z Texarkany, który próbuje od lat. Kiedy chce pan wyruszyć? zapytał Simonsa. Jutro. Powodzenia rzekł Perot. Rozdział piątyPodczas gdy Simons rozmawiał z Perotem w Dallas, Pat Sculley, najbardziejnieudolny kłamca na świecie, był w Istambule i próbował okpić przebiegłego Tur-ka.Mr Fish był właścicielem jednoosobowego biura podróży, które Merv Staufferi T.J.Marquez odkryli w czasie grudniowej ewakuacji.Wynajęli go, aby zająłsię sprawami ewakuowanych w czasie ich postoju w Istambule, okazało się przytym, że Mr Fish dokonał cudów.Zakwaterował ich wszystkich w hotelu Shera-ton i zorganizował autobusy z portu lotniczego do hotelu.Kiedy przyjechali namiejsce, czekał na nich posiłek.Pozostawili go na lotnisku, aby odebrał bagażei załatwił odprawę celną, one zaś jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki zjawiły się przed odpowiednimi pokojami hotelowymi.Następnego dnia załatwiłfilmy wideo dla dzieci i zwiedzanie miasta dla dorosłych, wypełniając wszyst-kim czas przed odlotem do Nowego Jorku.Mr Fish dokonał tego w czasie, gdywiększość pracowników hotelowych strajkowała.T.J.dowiedział się pózniej,że Mrs Fish słała łóżka w pokojach hotelowych.Kiedy odloty do kraju były jużzarezerwowane, Merv Stauffer chciał powielić kartkę z instrukcjami dla wszyst-kich, ale kopiarka hotelowa była zepsuta.Mr Fish znalazł technika, który naprawiłją o piątej rano w niedzielę.Jeden Mr Fish mógł tego dokonać
[ Pobierz całość w formacie PDF ]