[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ujawnienie istotnej sytuacji potrzebne było w tym okresie naszejwłasnej partji niemniej, niż robotnikom Zachodniej Europy.We wszystkichkierowniczych instytucjach partji i państwa Lenin miał mniejszość.Nawezwanie Rady Komisarzy Ludowych, aby sowiety lokalne wypowiedziałyswój pogląd w sprawie wojny i pokoju, odpowiedziało do 5 marca ponaddwieście sowietów.Z pośród nich tylko dwa znaczniejsze Piotrogrodzki iSebastopolski (z zastrzeżeniami) wypowiedziały się za pokojem.Szereg zaś259 wielkich centrów robotniczych: Moskwa, Ekaterynburg, Charków,Ekaterynosław, Iwanowo-Wozniesiensk, Kronsztadt i t.d.olbrzymiąwiększością głosów wypowiedział się za zerwaniem rokowań.Podobny był teżnastrój w naszych organizacjach partyjnych.O lewych eserowcach niema comówić.Leninowski punkt widzenia w tym okresie przeprowadzić możnabyłojedynie drogą rozłamu i przewrotu państwowego, nie inaczej.Z drugiej stronykażdy następny dzień powinien był zwiększać liczbę stronników Lenina.Wtych warunkach formuła: ani wojna, ani pokój objektywnie była mostem kupozycji Lenina.Po tym moście przeszła większość partji, a przynajmniej jejkierowniczych elementów. No, dobrze, przypuśćmy, że odmówiliśmy podpisania pokoju, potem zaśNiemcy rozpoczynają ofenzywę.Co wówczas robicie? dopytywał się Lenin. Podpisujemy pokój pod bagnetami.Obraz będzie jasny dla całego świata. A czy wówczas nie poprzecie hasła wojny rewolucyjnej? W żadnym wypadku. Przy takiem postawieniu sprawy może próba nie będzie tak bardzoryzykowna.Ryzykujemy utratę Estonji, albo Aotwy. I Lenin dodawał zprzebiegłym uśmieszkiem, żeby mieć święty spokój z Trockim warto utracićnawet Aotwę i Estonję. Zdanie to przez kilka dni powtarzał przy każdejokazji.Na decydującem posiedzeniu Centralnego Komitetu w dniu 22 styczniaprzeszedł mój wniosek: przewlekać rokowania, w razie niemieckiegoultimatum, ogłosić wojnę za skończoną, lecz nie podpisywać pokoju, następniezaś działać zależnie od okoliczności.25 stycznia póznym wieczorem odbyłosię wspólne posiedzenie Centralnych Komitetów bolszewików i, ówczesnychnaszych sojuszników, lewych eserowców, na którem olbrzymią większościągłosów przeszła powyższa formuła.Postanowiono, aby uchwałę obuKomitetów Centralnych uznać, jak to się wówczas nieraz czyniło, za uchwałęRady Komisarzy Ludowych.31 stycznia komunikowałem z Brześcia przewodem bezpośrednimLeninowi do Smolnego: Wśród niezliczonej ilości pogłosek i wiadomości,przeniknął do prasy niemieckiej bezsensowny komunikat o tem, że jakobyzamierzamy demonstracyjnie nie podpisać traktatu pokojowego, że jakoby ztego powodu istnieją nieporozumienia wśród bolszewików i t.p.i t.p.Mam tuna myśli depeszę ze Sztokholmu, powołującą się na Politiken .Jeśli się niemylę Politiken jest organem H�glunda.O ile istotnie taki komunikatwydrukowano w tej gazecie, czy nie moznaby się od niego dowiedzieć,dlaczego jego redakcja podaje podobnie potworne głupstwa? Wątpię, czyNiemcy przywiązują wielkie znaczenie do wszelakich plotek, których pełnojest w prasie burżuazyjnej.W danym wypadku jednak chodzi o gazetęlewicową, jeden z redaktorów której znajduje się w Piotrogrodzie.To nadajepewną autorytatywność komunikatowi i jedynie może wzbudzić podejrzenie wumysłach naszych kontrahentów. Prasa austrjacko-niemiecka pełna jest komunikatów o okropnościach, jakiesię dzieją w Piotrogrodzie, Moskwie i całej Rosji, o setkach i tysiącachzabitych, o grzechocie karabinów maszynowych i t.p.i t.p.Rzeczą bezwględ-nie konieczną jest polecenie człowiekowi, mającemu głowę na karku,podawania codziennie przez agencję Piotrogrodzką i radjo komunikatów osytuacji w kraju.Dobrzeby było, gdyby pracę tę wziął na siebie tow.Zinowjew.Ma to olbrzymie znaczenie.Tego rodzaju komunikaty należy260 przedewszystkiem posyłać Worowskiemu i Litwinowowi.Można to robić zapośrednictwem Cziczerina.Odbyło się tylko jedno czysto formalne posiedzenie.Niemcy przeciągająrokowania, zapewne ze względu na kryzys wewnętrzny.Prasa niemieckazaczęła trąbić, że my jakoby wogóle nie pragniemy pokoju, a idzie namjedynie o przeniesienie rewolucji do innych krajów.Te osły nie mogązrozumieć, że jak najszybsze zawarcie pokoju, ma olbrzymie znaczeniewłaśnie ze względu na dalszy rozwój rewolucji europejskiej.Czy poczyniono już kroki, zmierzające do wydalenia poselstwarumuńskiego? Zdaje mi się, że król rumuński przebywa w Austrji.Wedługinformacji pewnej gazety niemieckiej, w Moskwie znajduje się naprzechowaniu nie skarb narodowy rumuński, lecz rezerwa kruszcowarumuńskiego banku narodowego
[ Pobierz całość w formacie PDF ]