[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.kartkę kalendarza lub listę czynności?· Czy rejestrował dźwięki, np.wypowiedziane głośno słowa, czy tylko obrazy?· Czy obrazy czekających go wydarzeń pojawiały się w porządku chronologicznym, według stopnia przyjemności lub uciążliwości, według nadawanego im znaczenia?· Jakie submodalności towarzyszyły każdemu wyobrażonemu wydarzeniu (obrazy duże, małe, zasocjowane, zdysocjowane, wyraźne, zamazane, kolorowe czy czarno-białe)?· Na czym polegały różnice między obrazem motywującym a pozostałymi wizjami?· Czy rowerzysta mógł spowodować, że wydarzenie (np.przejażdżka rowerowa lub zaplanowane na wieczór spotkanie z przyjacielem) było motywujące, odpowiednio kreując jego wyobrażenie?· Jaki charakter miały submodalności kinestetyczne: wewnętrzny czy zewnętrzny?· Czy podczas tego procesu dobiegały z zewnątrz inne odgłosy, czy rowerzysta tuż po przebudzeniu przestał być ich świadom?· Ile czasu poświęcał swej strategii każdego ranka?Zadając takie proste pytania, można odkryć najbardziej złożone i po mistrzowsku opracowane strategie.Należy poznać możliwie najwięcej szczegółów, ułatwiają one bowiem modelowanie strategii oraz naśladowanie określonego stanu lub umiejętności.Liczenie w myślach należy do podobnej kategorii, co poprawne pisanie, ponieważ wymaga stosowania wyobrażeń wizualnych, zwiększających zdolność zapamiętywania.I ta sprawność jest jednak kształtowana przez zróżnicowane indywidualne strategie mistrzostwa.Jeden z uczestników zajęć seminaryjnych, który osiągnął w tej dziedzinie niezwykłą biegłość, opowiedział mi, jak to robi.Widział wszystkie cyfry, niczym maleńkie, jarzące się neony, w lewej, górnej części pola widzenia.Każda liczba miała inny kolor: „łatwe" przybierały jasne, żywe barwy, natomiast „trudne", np.liczby pierwsze - monotonne i mdłe.Chociaż opis ów wydawał mi się nieco dziwny, przedstawiał konsekwentną, absolutnie skuteczną strategię, której autor twierdził z przekonaniem, iż jest ona „bardzo łatwa" w stosowaniu i „mógłby nauczyć jej każdego".Modelowanie mistrzostwa należy do najważniejszych zdobyczy NLP na polu osiągania doskonałości, a proponowane przez nie techniki można spożytkować w każdej bez wyjątku sferze aktywności.KOTWICZENIEKotwiczenie jest techniką, którą można zastosować w połączeniu z opisanymi już metodami osiągania mistrzostwa, aby wywrzeć silniejszy wpływ na własne zachowania.Stany ducha, o czym dobrze wiesz, mogą zmieniać się bardzo szybko, zazwyczaj wskutek oddziaływania bodźców zewnętrznych.Np.dźwięk dzwonka może uruchomić emocje kojarzące się z końcem lekcji w szkole lub alarmem pożarowym.Dzwonek do drzwi może wzbudzić uczucie radości lub strachu, w zależności od tego, czyjej wizyty oczekujesz.W NLP bodziec, który uruchamia określony stan psychiczny, nazywany jest kotwicą.Znając systemy reprezentacji, możesz wyobrazić sobie wiele kotwic, angażujących wszystkie pięć zmysłów.Znajomy zapach może wywołać wspomnienie z dzieciństwa, podobny skutek może wywrzeć fotografia, usłyszana melodia lub ton głosu.Kotwice są tak powszechne, iż nie zwracamy na nie uwagi, a przede wszystkim nie zdajemy sobie sprawy ze sposobu, w jaki stale na nas oddziałują, zmieniając z minuty na minutę nasz stan ducha i fizjologię całego organizmu.Posługują się nimi nadawcy reklam, którzy ustanawiają kotwice w formie marek produktów, wpadających w ucho melodii, obrazów lub symboli.Podobnie jak inne cechy sposobu myślenia, kotwice ułatwiają przetrwanie, czerwone światło oznacza, ze należy się zatrzymać, woń dymu informuje o pożarze.Wiele z nich dawno utraciło swą przydatność, a mimo to nadal uruchamia nasze nieświadome reakcje.Ucząc się ustanawiać nowe kotwice, możemy skutecznie spożytkować ten rodzaj automatycznego myślenia.Ustanawianie kotwicPomyślmy najpierw o kilku prostych kotwicach, czyli bodźcach, które pomogą nam osiągnąć pożądany stan.Mogą one angażować dowolny z pięciu zmysłów, jednak najłatwiej wykorzystać do tego celu trzy podstawowe, tj.wzrok, słuch i dotyk Np.obraz czerwonego światła prawdopodobnie uruchomi skojarzenie z nakazem zatrzymania się.Kotwice słuchowe otaczają nas ze wszystkich stron, najczęściej bywają zawarte w rzeczywistym lub wyobrażonym brzmieniu słów.Kiedy mówisz sobie „uważaj", koncentrujesz się, stajesz się czujny i rozważny.W rzeczywistości nie musisz słyszeć tego słowa czy widzieć czerwonego światła, gdyż bodźce odebrane przez zmysły wewnętrzne uruchamiają tę samą reakcję.Splatając ręce w geście wyczekiwania stosujesz kotwicę kinestetyczną lub czuciową Przyglądając się drobnym, rytualnym czynnościom, wykonywanym przez sportowców tuz przed startem w zawodach, zauważysz, jak różnorodne bywają stosowane przez ludzi kotwice.Ponieważ będziemy się nimi posługiwać, ilekroć odczujemy potrzebę wywołania określonego stanu umysłu, muszą one być dyskretne, innymi słowy, nie mogą być oczywiste dla innych.(Przejęte od goryli uderzanie się obiema rękami w piersi może wzbudzać poczucie dominacji, jeżeli jednak współpracownicy zaobserwują ten gest, twoja dalsza kariera może stanąć podznakiem zapytania!).Kotwica musi również być jednoznacznie przyporządkowana określonemu celowi.Oznacza to, ze nie należy wykorzystywać w tym charakterze gestów wykonywanych wielokrotnie w ciągu dnia.Np.uniesiony do góry kciuk lub znak koła uczyniony przez złączenie kciuka z palcem wskazującym mogą być idealnym bodźcem, uruchamiającym pozytywne nastroje, lecz nie będą one jednoznacznie przyporządkowane konkretnemu stanowi mistrzostwa, który pragniesz wywołać.Wymyśl teraz trzy bodźce, angażujące po jednej z trzech głównych modalności.Kotwicą wzrokową może być dowolny obraz, który kojarzysz z określonym stanem umysłu, np.wybrany obiekt z twojej wizji mistrzostwa.Kotwicą słuchową mogłoby być słowo, które najlepiej ilustruje pożądany stan, np.„pewność siebie" lub „spokój".W charakterze kotwicy kinestetycznej możesz wykorzystać rzeczywisty bodziec czuciowy, np.dotknięcie kciukiem wskazującego lub środkowego palca - gest zarówno dyskretny, jak i nie stosowany powszechnie.Jednak równie dobrze może nią być podkurczenie palców lewej stopy lub podrapanie się w kark.Aby nadać wybranym bodźcom charakter kotwic, przywołaj w wyobraźni doświadczenie mistrzostwa, rozwijając je aż do punktu kulminacyjnego, w którym wszystkie modalności są silnie zaznaczone i doznajesz ogólnego poczucia doskonałości
[ Pobierz całość w formacie PDF ]