Praktyczny komentarz do Nowego Testamentu Ewangelia Marka

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Znów widzimy Jezusa wświątyni lub mówiąc dokładniej w krużgankach świątyni.28 33.Tu dochodzi do spotkania z arcykapłanami, uczonymi w Piśmie i starszymi ludu.Przyszli, by zapytać Jezusa, jakim prawem wypędził kupczących ze świątyni.Dochodzi dodialogu, który został przekazany w sposób identyczny przez Mateusza (zob.komentarz).Poprzestańmy na spostrzeżeniu, że jest to jedyny w Ewangelii Marka przypadek poza 14,55 nawiązania bezpośredniego kontaktu przez Najwyższą Radę z Jezusem.Istnieje po temuniebłahy powód.Dodajmy, iż arcykapłani nie kwestionują tym razem ani samego faktunauczania, ani treści wygłaszanych przez Jezusa nauk, lecz mają Mu za złe to, że próbujezmieniać ustalony w świątyni stan rzeczy, za który oni właśnie, arcykapłani, i nikt więcej,czują się odpowiedzialni.PRZYPOWIEZ O PRZEWROTNYCH ROLNIKACH (12,1 12)12 1 I zaczął mówić do nich w przypowieściach: �Pewien człowiek założył winnicę.Otoczył jąmurem, wykopał tłocznię i zbudował wieżę (Iz 5,2).W końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom iwyjechał.2 Gdy nadszedł czas, posłał do rolników sługę, by odebrał od nich należną część plonówwinnicy.3 Ci chwycili go, obili i odprawili z niczym.4 Wtedy posłał do nich drugiego sługę; lecz itego zranili w głowę i znieważyli.5 Posłał jeszcze jednego, i tego zabili.I posłał wielu innych, zktórych jednych obili, drugich pozabijali.6 Miał jeszcze jednego umiłowanego syna.Posłał go donich jako ostatniego, bo mówił sobie: Uszanują mojego syna.7 Lecz owi rolnicy mówili międzysobą: To jest dziedzic.Chodzcie, zabijmy go, a dziedzictwo będzie nasze.8 I chwyciwszy, zabiligo i wyrzucili z winnicy.9 Cóż uczyni właściciel winnicy? Przyjdzie i wytraci rolników, a winnicęodda innym.10 Nie czytaliście tych słów w Piśmie: Ten właśnie kamień, który odrzucili budujący, stałsię głowicą węgła.11 Pan to sprawił i jest cudem w naszych oczach� (Ps 118[117],22 n).12 I staralisię Go ująć, lecz bali się tłumu.Zrozumieli bowiem, że przeciw nim opowiedział tę przypowieść.Pozostawili Go więc i odeszli.1 8.Wśród nielicznych w drugiej Ewangelii mów Jezusa zanotował Marek przypowieść oprzewrotnych dzierżawcach winnicy.Zastosowanie przypowieści właśnie w tym kontekściezostało podyktowane wystąpieniem arcykapłanów, domagających się od Jezusa wyjaśnień wzwiązku z wypędzeniem przez Niego kupczących ze świątyni.Rozbieżność pomiędzyskomentowanym już tekstem Mateusza a wersją Markową sprowadza się do tego, że Mateuszmówi zaraz na początku o wysyłaniu sług kolejnymi grupami, w każdej po kilku, Marek zaśwymienia jednego sługę.Wysłanych spotyka taki sam los w opowiadaniu obydwu synoptyków.Gdyby rzecz pojmować tylko po ludzku, cierpliwość właściciela winnicy wysyłającego corazto nowych ludzi, których spotyka bezkarnie taka sama dola, byłaby wręcz niezrozumiała.Jestto chyba w całej przypowieści szczegół, za pomocą którego autor natchniony chce ukazaćponadludzkie wymiary dobroci i miłosierdzia Boga, właściciela winnicy.Mówiąc o misji synawłaściciela winnicy Marek nazywa go czego nie czyni Mateusz umiłowanym, co jestsynonimem jedynaka.Zło przewrotnych dzierżawców polega nie tylko na tym, że dokonalizabójstwa jedynego syna właściciela winnicy, lecz i na tym także, iż zwłoki zabitego po prostuwyrzucili z winnicy.Pozbawienie kogoś przewidzianego Prawem pogrzebu uchodziło woczach Izraelitów za szczególne przestępstwo (por.1 Sm 17,44.46; 2 Sm 21,10; Iz 14,19; Jr7,33; 16,4 itp.).9 12.Natomiast odpowiedz Jezusa na pytanie, co uczyni pan winnicy z mężobójcami,jest nieco dłuższa u Mateusza: autor pierwszej Ewangelii dorzuca wzmiankę o tym, że nowidzierżawcy winnicy będą posłusznie oddawać owoc w oznaczonym czasie.Dalsze komentarzebyły zbyteczne, ponieważ czytelnicy Ewangelii Mateusza wiedzieli na podstawie lektury Kpł19,23.25, kiedy należało wypłacać dzierżawę, adresatom zaś Ewangelii Marka nawetszczegółowe odwołanie się do Księgi Kapłańskiej i tak nie na wiele by się zdało.Pozacytowaniu Ps 118[117],22 n Mateusz mówi o przyszłym zabraniu królestwa Bożego od%7łydów i wprowadza temat kamienia miażdżącego tych, co nań upadną; referując opinietłumów o Jezusie dorzuca, że uważano Go za proroka.Sens przypowieści jest zupełnieoczywisty: winnica to Izrael (por.Ps 80[79],8 n; Jr 2,21; 12,10; Oz 10,1), jej dzierżawcami sązmieniający się co pewien czas, lecz prawie jednakowo przewrotni przywódcy narodu;zabójstwo umiłowanego syna właściciela winnicy to całkiem niedwuznaczna aluzja do losu,który będzie udziałem samego Jezusa.Tylko Marek mówi o surowym sądzie czekającymmorderców za ich niecny czyn.Na zamiar identyfikowania syna właściciela winnicy z SynemCzłowieczym wskazuje ponadto dość wyraznie określenie Syn umiłowany, które występujeprzy opisie chrztu (Mk 1,11) i Przemienienia Jezusa (9,7).SPRAWA PODATKU (12,13 17)13Posłali natomiast do Niego kilku faryzeuszów i zwolenników Heroda, którzy mieli podchwycićGo w mowie.14 Ci przyszli i rzekli do Niego: �Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i nanikim ci nie zależy.Bo nie oglądasz się na osobę ludzką, lecz drogi Bożej w prawdzie nauczasz.Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie? Mamy płacić czy nie płacić?� 15 Lecz On poznał ichobłudę i rzekł do nich: �Czemu wystawiacie Mnie na próbę? Przynieście Mi denara; chcęzobaczyć�.16 Przynieśli, a On ich zapytał: �Czyj jest ten obraz i napis?� Odpowiedzieli Mu:�Cezara�.17 Wówczas Jezus rzekł do nich: �Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, aBogu to, co należy do Boga�.I byli pełni podziwu dla Niego.13 17.Dialog faryzeuszy z Jezusem dotyczący kwestii, czy należy płacić daninęCezarowi, następuje u Marka bezpośrednio po przypowieści o przewrotnych dzierżawcach.Dialog ten zanotowali wszyscy trzej synoptycy.Rozbieżności redakcyjne pomiędzyMateuszem a Markiem są znikome.Obecność faryzeuszy i herodian wśród ludzi, którzy mielipochwycić Jezusa za słowo, wskazuje na bliskość święta Paschy.Płacenie podatku,egzekwowane dość bezwzględnie przez władze rzymskie, uchodziło w oczach ortodoksyjnegoIzraelity za akt aprobaty panowania pogan nad narodem wybranym i tym samym było uważanetakże za religijną zdradę narodu (por: Józef Flawiusz, StDz%7ł, 18, 1.1; W%7ł, 2, 8, 1) [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki