[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W konfrontacji ze światem rzeczywistym obie formy są bardzo groźne.Wpływ przekazywanych w filmach scen okrucieństwa, tortur i zabijania na kształtowanie osobowości, postaw i zachowań młodych ludzi jest bezsprzeczny.Przejmowane są od bohaterów tych filmów wzorce brutalnych zachowań, które następnie niejednokrotnie wcielane są w życie.Takich przykładów nie brakuje również w polskiej rzeczywistości.Przekazywany przez media obraz masowej kultury konsumpcyjnej również ma wpływ na wzrost poziomu przemocy i agresji wśród młodzieży.Masowa kultura konsumpcyjna przekazuje następujący obraz świata: „jesteś ty i reszta świata”.Świat jest polem walki.Albo się przebijesz, albo padniesz.Jeśli chcesz przetrwać, musisz walczyć, zdobywać, zagarniać pod siebiei obwarować kratą w obronie przed zakusami innych.30Tak widziana relacja ze światem prowadzi oczywiście do narastania agresywnej rywalizacji, cynizmu i bezwzględności w walce o swoje.Dążenie, żeby „stać się kimś”, zrobić karierę i osiągnąć sukces materialny prowadzi do tego, że po drodze gubią samych siebie.Pojawia się więc pustka, a w niej potrzeba coraz mocniejszych podniet – więcej natarczywych reklam, więcej horrorów, głośnej muzyki, narkotyków, zbiorowej zadymy, transu i przemocy.W związku z taką sytuacją wielu młodych ludzi, pojawiają się liczne inicjatywy pomocy, aby mogli oni odnaleźć wartość, godność i sensu życia.Istnieje zatem potrzeba opracowania programu edukacyjnego, który powinien objąć swym zasięgiem dzieci, młodzież, rodziców i nauczycieli, a więc środowisk szkoły i rodziny, w których dokonują się procesy wychowawcze.Program ten powinien przygotowywać dzieci i młodzież do życia w aktualnej rzeczywistości społecznej.IV.Zakończenie.Zagadnienie przemocy w społeczeństwie jest i będzie ważne dla nas wszystkich, niezależnie od tego, czy ktokolwiek uważa go za marginalne czy nie.Narastająca fala przemocy i przestępczości wśród młodzieży jest tematem wielu prac naukowych, artykułów prasowych, audycji radiowychi telewizyjnych.Pytano zwłaszcza o przyczyny tych zjawisk.Jakie są źródła narastającej fali agresji i przemocy wśród młodzieży, jakie czynniki jej sprzyjają, jak wreszcie jej zapobiec – to pytania, które najczęściej stawiają sobie profilaktycy, pedagodzy, policjanci, politycy, dziennikarze i inni którzy tymi problemami się interesują.Wychodząc naprzeciw tym wyzwaniom w grudniu 1996.z inicjatywy przedstawicieli organizacji i instytucji pomagających ofiarom przemocy domowej i uczestników ogólnopolskiej konferencji dotyczącej przeciwdziałania przemocy w rodzinie powstało Ogólnopolskie Porozumienie pod nazwą „Niebieska Linia”, skupiająca ludzi i instytucje pomagające ofiarom przemocy w rodzinie.W lutym 1998r.Komendant Główny Policji zezwolił na wprowadzenie procedury „Niebieskich Kart” do postępowania policji podczas interwencji domowych w przypadkach zgłoszonej przemocy w rodzinie.Innym przykładem działań była zorganizowana w listopadzie 2000r.międzynarodowa konferencja na temat: „ Bici biją”.Organizatorem byli: Polskie stowarzyszenie im.J.Korczaka we współpracy WSP ZNP i Stowarzyszeniem Teatrów dla Dzieci i Młodzieży.Wnioski do realizacji to m.in.apel do wychowawców, nauczycieli i rodziców o podjęcie debaty na temat wychowania bez przemocy; opracowanie programów szkoleniowych dla nauczycieli, wychowawcówi rodziców w zakresie przeciwdziałania agresji; wprowadzenie do programów studiów pedagogicznych, medycznych i prawniczych problematyki agresjii przemocy w rodzinie, szkole i środowiskach rówieśniczych.W niniejszej pracy zmierzałem do zaprezentowania wiedzyo przyczynach, objawach i natężeniu zjawiska przemocy w stosunku do dziecii młodzieży w środowiskach: rodzinnym, szkolnym i społecznym.Ze względu na obszerność omawianej problematyki, starałem się ukazać najważniejsze – moim zdaniem – aspekty tego zjawiska.Opracowania dokonałem w oparciuo dostępną mi literaturę z tego zakresu.Analizując materiały zmierzałem do wyciągnięcia konkretnych wniosków, co do przyczyn, rozmiarów oraz objawów i skutków występowania zjawiska przemocy w procesie wychowawczym.BIBLIOGRAFIA1.Dąbrowska-Bąk, Przemoc w szkole, „Kwartalnik Pedagogiczny” 1987, nr 2.2.Frączek A., Agresja i przemoc wśród dzieci i młodzieży, Miesięcznik„Remedium”, Listopad 1997, nr 11.Hałaj J.B., Przestępczość nieletnich w okresie transformacji, [W]: Aktualne problemy pedagogiki resocjalizacyjnej i patologii społecznej – praca zbiorowa pod redakcją F.Kozaczuka i M.Radochońskiego, Rzeszów 2000.Jarosz M., Problemy dezorganizacji rodziny, Warszawa 1979.Jakubowicz-Mount T., Edukacja wobec przemocy – Projekt pracy z młodzieżą, Miesięcznik „Remedium”, Listopad 1997, nr 11.Kaźmierczyk J., Krawiec A., Szkoła, Prawo, Asertywność, Koleżeństwo, Rzeszów 1998.Kopaliński W., Słownik wyrazów obcych, Warszawa 1980.Krakowska M., Czarnecka W., Przemoc w szkole, Kraków 2000.Mellibruda J., Durda R., Sasal H.D., O przemocy domowej – Poradnik dla lekarza pediatry, Warszawa 1998.Obuchowska J., Przemoc w wychowaniu, „Kwartalnik pedagogiczny”, 1998, nr 4.Pospiszyl J., Przemoc w rodzinie, Warszawa 1994.Podgórecki A., Patologia życia społecznego, Warszawa 1969.Sasal H.D., Niebieskie karty – Przewodnik do procedury interwencji Policji wobec przemocy w rodzinie, Warszawa 1998.Słownik języka polskiego, t.II, Warszawa 1979.Suchodolski B., Wychowanie dla przyszłości, Warszawa 1959.Tucholska S., Przemoc w szkolnych grupach rówieśniczych, „Kwartalnik opiekuńczo-wychowawczy”, Maj 2000.Wroczyński R., Wprowadzenie do pedagogiki społecznej, Warszawa 1966
[ Pobierz całość w formacie PDF ]