[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Po czym z żebra,które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę i przyprowadził jądo mężczyzny.Odtąd Ach i Achot zjednoczyły się pod spojrze-niem maluczkich i możnych tam, dokąd nie wchodzą aniołowie.Zjednoczyły się, podczas gdy niedaleko stamtąd trup naznaczyłswym piętnem dwa blizniacze cienie.O zachodzie pochylonego cienia znajdziecie 3, u stóp muru, naktórym napisano: Mojżesz przyszedł do was z jasnymi dowodami.Wtedy, w czasie jego nieobecności, wzięliście sobie cielca i byli-ście niesprawiedliwi!- Nie można zaprzeczyć, że przypominając wszystkie te prze-kleństwa, Baruel nie oszczędzał cię, rabbi.Aagodnie mówiąc.Ta uwaga nie zrobiła większego wrażenia na rabinie, który odparłz całym spokojem:- Te wersety dowodzą tylko, że Wiekuisty okazywał nieskoń-czoną wielkoduszność swojemu ludowi, rozgrzeszając go za każdymrazem, kiedy ten zbłądził, i że miłował go bardziej niż wszystkie inneludy.- Nie wiem, czy na twoim miejscu byłbym taki tego pewny.Niektóre ustępy są niezwykle niepokojące i zastanawiające.Człowiekzadaje sobie pytanie, czy Pan w istocie wam wybaczył?- Zechciej to wyjaśnić.Arab wziął kartę z rąk Ezry. - Tylko spójrz.Na przykład tu. Ciebie i króla, którego postawisznad sobą, Jahwe poprowadzi do narodu, którego nie znali twoi ojco-wie, i służyć będziesz innym bogom, z drewna i kamienia .Nieuważacie, że zachodzi pewne podobieństwo między wyjściem %7łydówz Babilonu a przybyciem do Hiszpanii, gdzie wkrótce zaznali naj-gorszych upokorzeń? Albo ten ustęp: Jahwe wzbudzi przeciwkotobie daleki naród z krańca ziemi - jak orzeł wzbijający się w powie-trze.Język tego narodu będzie ci nieznany, to naród o srogim obliczu,bez żadnych względów dla starości i nielitujący się nad młodością .Rabin natychmiast przystąpił do odparcia ataku:- Doskonale widzę, jakie powiązanie pragniesz nam wskazać.Czemu jednak ograniczać się w tym przypadku do Półwyspu? Byli-śmy prześladowani i wypędzani z większości krajów.I mogliśmypowtarzać do woli: Jahwe rozproszy cię pośród wszystkie ludy odjednego końca ziemi po drugi, pośród tych narodów nie zaznaszpokoju i nie będzie odpoczynku dla podeszew twych stóp .- Na jegotwarzy pojawił się na chwilę uśmiech.- Już to powiedziałem któregośdnia bratu Rafaelowi.Nie ma czegoś takiego jak %7łyd.To ludzki wymysł.Dzisiaj umiera %7łyd.Jutro będzie umierał ktośinny.Wskazał swoim zniekształconym palcem szejka.- Na przykład ty, szejku.Ty albo inni, w których żyłach płynie tasama krew.- Czyż już tak nie jest?- Nie, mój drogi.Jeszcze nie.- Oby więc Miłosierny zechciał nas ustrzec.A rabin zaproponował:- Dajmy pokój tym złowrogim przepowiedniom i skończmywreszcie z tą zagadką.Zapomnijmy o zamyśle Baruela, który stara sięprzypomnieć nam dawne proroctwa i dzisiejsze wydarzenia.Wśródtych przekleństw ukrył wskazówki, które mają powiedzieć, dokądprzyjdzie się nam teraz udać.Jeśli przyjrzymy się uważniej tekstowi, zauważymy, że na pierw- szy plan wysuwają się tylko cztery elementy.Rozważmy pierwszy znich. Jahwe wydał ich na 1391 lat w ręce Madianitów .- Jeśli miałbym zaufać twojej pamięci, a czyż mógłbym nie za-ufać, mamy przed oczami werset z Księgi Sędziów.- To właśnie jedna z tych osobliwości, o których wspomniałem.Werset mówi dokładnie: Izraelici czynili to, co złe w oczach Jahwe, iJahwe wydał ich na siedem lat w ręce Madianitów.A ręka Madiani-tów zaciążyła nad Izraelitami .Czy słyszeliście? Na siedem lat! A jednak Baruel podał 1391 lat.Nikt z nas nie przypuszcza oczywiście, że to pomyłka.Moglibyśmy, zdajecie sobie sprawę, spędzić całe noce, dokonującsetek operacji rachunkowych i próbując w ten sposób nadać jakiś senstej liczbie.Byłoby to jednak zajęcie całkowicie jałowe.Moim zda-niem te cztery cyfry określają po prostu rok.- Cóż szczególnego stało się w 1391 roku?- Był to rok przełomu.Pierwszy sygnał ostrzegawczy po długichlatach współżycia.W toku gwałtownych zamieszek, naj gwałtowniejszych, najstraszniejszych ze wszystkich, spustoszona została dzielnicażydowska w Sewilli.Potem nastąpiły pogromy w Andaluzji i Arago-nii.Liczbę zabitych ocenia się na pięć do dziesięciu tysięcy.Nie majednak co do tego pewności.To był początek czasów prześladowań.Począwszy od tego roku podobne rozruchy, choć mniej krwawe,powtarzały się wielokrotnie, doprowadzając do dyskryminacyjnychprzepisów uchwalonych przez Kortezy w Valladolid w 1412 roku.Zamknięto %7łydów w wydzielonych dzielnicach, utrudniono imkontakty z chrześcijanami, starano się uniemożliwić praktyki religij-ne.Sarrag nie potwierdził i nie zaprzeczył.Poprosił tylko rabina, byten mówił dalej.- Druga osobliwość wiąże się z imieniem Wincentego Ferrera,dołączonym do drugiego wyimku z Księgi Sędziów.Oto ów cytat: Po śmierci Gedeona znowu uprawiali nierząd zBaalami i ustanowili Baal-Berita swoim bogiem .Co tu robi Ferrer? Po co ten anachronizm? I trzeci punkt.Cytat: Zapłonął zatem gniewJahwe przeciwko Izraelitom i wydał ich w ręce Filistynów i Ammo-nitów.Nie ma żadnego Sykstusa, czwartego króla Ammonitów .Awięc królem Ammonitów miałbyż być papież? To śmieszne! Ale terazdochodzimy do ostatniej osobliwości w tekście Baruela. Izraeliciznowu zaczęli czynić to, co jest złe w oczach Jahwe, i Jahwe oddał ichpotomkowi Salomona, panu na Vincelar .Spróbujcie, proszę, znalezćw całym Piśmie werset, w którym byłaby mowa o panu na Vincelar.-Spojrzał na franciszkanina, biorąc go za świadka.- Wiesz, że znam Pismo.Rafael zrobił nieokreślony gest, potwierdzający słowa Ezry.A Ezra zaniepokoił się.- Co się dzisiaj z tobą dzieje? Jesteś niezdrów? Masz w sobie tyleżycia co gąsienica.- To pewnie zmęczenie.I naprawdę przez całą noc nie zmrużył oka.- Nie można powiedzieć, byś nam dzisiaj pomógł! Powiedziałemjuż szejkowi, że być może lepiej zdołamy się rozeznać, jeżeli wyłu-skamy słowa niepasujące do oryginalnych wersetów i uładzimy je,uwzględniając ich wzajemne powiązania.Ergiw i Egika to dwajkrólowie wizygoccy, prześladowcy %7łydów.Na pierwszy rzut oka niewidać, jaki może to mieć związek z datą 1391 roku i następnymiosobami, to jest Wincentym Ferrerem, Sykstusem i panem na Vince-lar.Po uważniejszym zbadaniu sprawy, okazuje się jednak, że możnaskojarzyć rok 1391 i Wincentego Ferrera z królami wizygockimi.- Jakiż jest ten wspólny mianownik?- Prześladowanie żydowskiego ludu.Właśnie za panowania Er-giwa w 681 roku synod toledański nakazał wyrzeczenie się w ciąguroku Prawa Mojżeszowego.Egika skazał sefardyjczyków na niewol-nictwo i odebrał im dzieci.Jeśli zaś chodzi o rok 1391 i WincentegoFerrera, nie ma tu czego wyjaśniać.I data, i osoba są symbolamiprześladowań.- W takim razie możesz dodać do tego jeszcze jedną osobę, Sykstusa - rzucił Rafael.- A to dlaczego?- Tekst mówi wyraznie: czwarty król Ammonitów .Jeżeli od-niesiemy to do następstwa papieży, jego imię w tekście Baruelanabierze sensu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]