[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ponieważ na terenach tych dominował ród Telerich, nie ma wątpli-wości, że w tej nazwie obecne jest określenie, jakie Teleri sami sobie nadali: Lindar, Zpiewacy .Pozosta-łe, różniące się nieco rozprawy poświęcone nazwom Lothlorien wskazują, że wszystkie pózniejsze mianazostały zapewne nadane przez Galadrielę, która łączyła ze sobą różne wyrazy: lawę - złoto , nan(d) - do-lina , ndor - kraina , lin - śpiewać ; w nazwie zaś Laurelindorinan Dolina Zpiewającego Złota (tę wła-śnie Drzewiec podał Hobbitom jako wcześniejszą) z rozmysłem nawiązuje do Złocistego Drzewa rosną-cego w Valinorze, za którym Galadriela ani chybi tęskniła z każdym rokiem coraz bardziej, aż w końcutęsknota zamieniła się we wszechogarniający żal .Lorien było pierwotnie w języku quenejskim określeniem rejonu Valinoru, często stosowanym jakoimię Valara (Irmo), który nią władał: miejsce odpoczynku pod cienistymi drzewami pośród fontann,schronienie przed troskami i smutkami .Pózniejsza przemiana z Lorinand, Dolina Złota , w Lorien, mogła zostać uczyniona przez samą Galadrielę , bowiem podobieństwo nie może być dziełem przy-padku.Ona właśnie umyśliła uczynić z Lorien schronienie, wyspę pokoju oraz piękna, pamiątkę po daw-nych dniach.Galadrielę wypełniały jednak żal i obawa, wiedziała bowiem, że kończy się już złoty seni bliskie jest przebudzenie w szarości.Warto odnotować, że Drzewiec przetłumaczył Lothlorien jako Kwietny Sen .W tekście O Galadrieli i Kelebornie zachowałem wszędzie formę Lorinand, chociaż w czasie po-wstawania tej opowieści miała to być pierwotna, pradawna nandorska nazwa tej krainy, a historia o spro-wadzeniu tam przez Galadrielę mallomów jeszcze nie powstała.53To pózniejsza poprawka, oryginalny tekst podawał, że krainą Lorinand rządzili miejscowi książę-ta.75 czytamy w Pierścieniach Władzy , nie ma tam jednak mowy o Galadrieli].W Eregionie Sauron podał się za emisariusza Valarów.Mieli wysłać go oni doZródziemia ( antycypując w ten sposób przybycie Istarich ), nakazawszy pozostaćtam i wspierać elfy.Z miejsca spostrzegł, że Galadriela będzie jego najgrozniejszymprzeciwnikiem i przeszkodą w przyszłości, więc próbował ją sobie zjednać, z udawanącierpliwością i uprzejmością znosząc jej szyderstwa [Brakuje w szkicu wyjaśnienia,czemu właściwie Galadriela tak pogardzała Sauronem.Gdyby przyjąć, że rozszyfrowałajego postać, to nasuwa się pytanie, czemu pozwoliła mu jednak pozostać w Eregionie?]54.Sauron użył całej swej przebiegłości wobec Kelebrimbora i jemu podobnych mistrzówsztuki kowalskiej, którzy utworzyli stowarzyszenie czy bractwo, Gwaith-i-Mirdain,nader potężne w Eregionie.Działał jednak w sekrecie, ukrywając się przed Galadrieląi Kelebornem.Nie trwało długo, a podporządkował sobie Gwaith-i-Mirdain, jako żezrzeszenie wielce zyskało dzięki ujawnionym przez Saurona tajnikom sztuki obróbkimetali55.Tak wielki był jego wpływ na Mirdain, że z czasem przekonał ich do otwartegobuntu przeciwko Galadrieli i Kelebornowi, po czym przejął władzę w Eregionie.Nastąpiło to gdzieś między 1350 a 1400 rokiem Drugiej Ery.Skutkiem tego Galadrielaopuściła Eregion i przez Khazadum udała się do Lorinandu, biorąc ze sobą Amrothai Kelebrianę, Keleborn jednak odmówił wejścia do siedziby krasnoludów.Pozostałzatem w Eregionie, lekceważony wszak przez Kelebrimbora.Galadriela objąwszy rządy54W osobnej notatce, której data powstania nie jest znana, pada uwaga, że chociaż imię Sauron uży-te zostało wcześniej w Kronice Królestw Zachodnich, to jednak tego właśnie imienia owej postaci (mia-na sugerującego tożsamość z wielkim namiestnikiem Morgotha, występującym w Silmarillionie) nie zna-no aż do około 1600 roku Drugiej Ery, czasu wykucia Jedynego Pierścienia.Istnienie tajemniczej, wro-giej elfom i Edainom siły, zauważono krótko po roku 500, a spośród Numenoryjczyków ową nieprzyja-zną moc pierwszy dostrzegł Aldarion pod koniec ósmego wieku (w czasie budowania przystani w Viny-alonde).Siła ta nie miała wyraznego zródła.Sauron starał się oddzielać dwa swoje oblicza: wroga i kusi-ciela.Znalazłszy się między Noldorami, przyjął zwodniczo cudną postać (antycypując w ten sposób póz-niejsze pojawienie się Istarich) i piękne imię: Artano, Wielki Kowal , lub Aulendil, oznaczające kogoś,kto w pełni oddany jest służbie Valara Aulego (w Pierścieniach Władzy , [Silmarillion, str.349] Sauronokreśla się w tym czasie jako Annatar, Pan Darów, tutaj wszakże to imię nie występuje)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]