[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kultura natomiast wiąże jew jedną całość posiadającą atrybut organizacji.Zgodnie z tym, problema-tyka władzy organizacyjnej skoncentrowana jest na skuteczności działańkierowniczych, a kultura organizacyjna skupia się na korzyściach ogólnych.Odpowiednio także i literatura reprezentująca szkołę, którą określamyjako perspektywę kultury organizacyjnej (jej przedstawiciele traktują siłękultury organizacyjnej jako determinantę kształtowania strategii zarządza-nia), w sposób ,,lustrzany odbija koncepcję władzy organizacyjnej.Jeżelizainteresowanie tej ostatniej skoncentrowane jest na wpływie wewnętrznejpolityki na zmiany strategiczne, to pierwsza koncentruje się przede wszyst-kim na roli kultury w podtrzymaniu strategicznej równowagi organiza-cji, a niekiedy także na badaniu przyczyn przeciwdziałania strategicznymzmianom.Zwrócenie się ku kulturze nie jest nową ideą i ma rodowód antropolo-giczny.Z punktu widzenia antropologii, do kultury odnosi się wszystko conas otacza.Równocześnie kulturą nazywa się ten unikalny sposób, w jakikształtuje się wszystkie te elementy, które odróżniają jedne organizację odinnych czy jedne społeczności od innych.Ta podwójna natura kultury z jej wszechogarniającym charakteremi równocześnie unikalność pewnych zjawisk ujawnia się w procesiekształtowania strategii przedsiębiorstwa.W sferze zarządzania ,,odkrycie kultury nastąpiło w latach 80 tychdzięki sukcesom japońskich korporacji.Wydawało się, że japończycy dzia-łali całkowicie inaczej niż amerykanie lecz np.w zakresie technologii,kopiowali wszystkie zachodnie osiągnięcia techniczne.Różnica natomiast 178w efektach zarządzania determinowana była przez dominującą w Japoniikulturę organizacyjną i jej przejawy w wielkich korporacjach1.Próby wyjaśniania japońskiego fenomenu przekształciły się w szcze-gólny nurt literatury z zakresu organizacji i zarządzania, a duże rzeszekonsultantów zaczęły troszczyć się o podwyższenie ,,poziomu kulturyorganizacyjnej firm zachodnich.Ich działalność nie pogłębiła jednak na-szego zrozumienia procesu zarządzania strategicznego, ponieważ była onaskupiona przede wszystkim na problemach struktury organizacji i moty-wacji pracowniczej.Pogląd na zarządzanie strategiczne z pozycji kulturyzostał sformułowany znacznie pózniej.Kulturę organizacyjną można badać z pozycji obserwatora zewnętrz-nego lub od wewnątrz organizacji, z pozycji jej uczestników.Pierwszepodejście zajmuje obiektywną pozycję w stosunku do tego, dlaczego lu-dzie postępują w odpowiedni sposób i wyjaśnia ich działania specyfikąspołecznych i ekonomicznych stosunków.Drugie dopatruje się w kulturzeorganizacyjnej subiektywnych procesów interpretacji nie posiadającychbezpośredniego związku ze spojrzeniem abstrakcyjnym i uniwersalną logi-ką działań organizacyjnych.Jeżeli w antropologii jako pozycja wyjściowa dominuje podejście obiek-tywne, a następnie nauka przyjmuje także spojrzenie subiektywne, to wzarządzaniu strategicznym sprawa miała się w istocie na odwrót.Perspektywa kulturowa w zarządzaniu strategicznym zawiera pięćpodstawowych przesłanek, które w istocie stanowią własny system tez tegopodejścia.1.Formułowanie strategii to proces społecznego współdziałania, oparty naogólnych poglądach i przekonaniach członków organizacji.2.Poglądy i przekonania jednostki są rezultatem procesów przyswajaniaokreślonej kultury lub socjalizacji, w zasadzie, nie wyrażonych w sposóbjawny i niewerbalnych, chociaż niekiedy wzmacnianych przez czynnikioddziaływujące w sposób sformalizowany.3.Zgodnie z powyższym, członkowie organizacji są zdolni jedynie niekiedyprecyzyjnie scharakteryzować poglądy i przekonania na których opierasię ich kultura organizacyjna.A zatem zarówno jej zródła jak i przesłankimogą pozostawać dla nich mało zrozumiałe.4.Strategia przyjmuje w istocie formę przede wszystkim pewnej per-spektywy, a dopiero w drugiej kolejności konkretnego stanu zawartego1Ouchi W.G., Theory Z., How American business can met the Japanese Challenge, Adison-Wesley Inc., New York 1981. 179w kolektywnych dążeniach (nie koniecznie artykułowanych w sposóbjawny) i znajdującego odzwierciedlenie w modelach, których celem jestochrona wewnętrznych zasobów i zdolności organizacji.Modele te ilu-strują silne strony organizacji w systemie konkurencyjnym.5.Kultura organizacyjna, a szczególnie zawarte w niej systemy wartościsprzyjają raczej nie strategicznym zmianom, lecz zachowaniu aktualnejstrategii.W lepszym przypadku pozwalają one na pewne korekty w ra-mach ogólnej strategicznej perspektywy organizacji
[ Pobierz całość w formacie PDF ]