[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.[12,30] Toteż jest wolą senatu, aby prokonsul Gajusz Kasjusz spra-wował zarząd nad prowincją Syrią na tych zasadach, jakby mu jąprzyznano zgodnie z obowiązującym prawem.Jest wolą senatu,żeby Gajusz Kasjusz od prokonsulów Kwintusa Marcjusza Kry-spusa i Lucjusza Stajusza Murka oraz od legata Aulusa Allienusaotrzymał dowództwo nad wojskami przez nich mu przekazanymi28 iżeby z tymi wojskami i z innymi, które udałoby się zebrać, na lą-dzie i morzu toczył z Dolabellą wojnę.Niech dla prowadzenia tejwojny w Syrii, Azji, Bitynii i Poncie posiada uprawnienia i władzęwydawania rozkazów wszystkim, którym uzna za słuszne, w kwe-stii okrętów, marynarzy, finansów i innych środków potrzebnych naten cel.Do którejkolwiek prowincji wkroczy, by rozgrywać tęwojnę, niech prokonsul Gajusz Kasjusz posiada władzę większą niżzarządzający ową prowincją w chwili wkroczenia do niej pro-konsula Gajusza Kasjusza.[12,31] Jeśli król Dejotar ojciec i królDe-jotar syn, podobnie jak często w wielu wojnach szli z pomocąnarodowi rzymskiemu, także teraz udzielą finansowego wsparcia27Cyceron nawiązuje do stoickiej nauki o prawie naturalnym - dzieleprzenikającego cały świat boskiego rozumu, obecnego w każdej istocie żywej,któremu jednak są posłuszni tylko ludzie dobrzy.Prawo naturalne jako władzanajwyższa uchyla prawo stanowione, gdy może ono doprowadzić dopogwałcenia prawa naturalnego.28Kwintus Marcjusz Krispus w 45 r.zarządzał Bitynią, miał do dyspozycjitrzy legiony, Lucjusz Stacjusz Murek zarządzał Syrią, mając również trzylegiony, legat Dolabelli Aulus Allienus miał cztery legiony. 187i użyczą swych wojsk prokonsulowi Gajuszowi Kasjuszowi, to se-natowi i narodowi rzymskiemu uczynią rzecz miłą.Jeżeli inni kró-lowie, tetrarchowie i władcy uczynią to samo, senat i naród rzym-ski nie zapomni ich pomocy.Niech konsulowie Gajusz Pansa iAulus Hircjusz, razem lub jeden z nich, zgodnie z tym, co uznają zasłuszne, w najbliższym czasie po odzyskaniu wolności przezrzeczpospolitą przedstawią w senacie swoje wnioski w sprawieprowincji konsularnych i pretorskich.Tymczasem w prowincjachwładzę mają sprawować ci, którym je powierzono, dopóki na mocyuchwały senat nie wyznaczy następcy każdego z nich".[13,32] Tą uchwałą rozpalicie zapał Kasjusza, uzbrojonemu dacienową broń.Nie możecie nie znać jego chęci ani sił jego wojska.Chęci są takie, jak widzicie, o wojskach słyszeliście: złożone zdzielnych i niewzruszonych mężów, którzy nawet wówczas, gdyjeszcze żył Treboniusz, nie pozwolili Dolabelli wtargnąć do Syrii.Allienus, mój przyjaciel i człowiek zaufany, po śmierci Treboniu-sza zaprawdę nie zechce nawet zwać się legatem Dolabelli.Kwin-tus Cecyliusz Bassus, choć człowiek prywatny, jednak mąż dzielnyi znakomity, posiada oddziały krzepkie i zwycięskie.[13,33]Wojska króla Dejotara, tak ojca, jak i syna, są liczebne iwyszkolone po rzymsku.Syn budzi wielkie nadzieje, jestutalentowany i wyróżnia się męstwem.Cóż powiedzieć o ojcu?Jego życzliwość dla narodu rzymskiego jest wprost proporcjonalnado jego wieku.Podczas wojen był nie tylko sprzymierzeńcemnaszych wodzów, lecz także, dowodząc własnymi wojskami, brał wnich udział.Co mówił o nim Sulla czy Murena, co Serwiliusz, coLukullus?29 Jakże go wychwalali z wyrazami wielkiej czci i znajwiększą powagą, jakże często w senacie! [13,34] A GnejuszPompejusz? Jednego Dejotara na całej ziemi uznawał zaserdecznego przyjaciela, naprawdę życzliwego i wiernegonarodowi rzymskiemu.Z Markiem Bibulusem dowodziliśmywojskami w sąsiednich prowincjach, graniczących z jegoziemiami.30 Król Dejotar wspomógł nas konnicą i piechotą.Pózniejnastąpiła owa straszna i haniebna wojna domowa.31 Nie trzeba29W czasie pierwszej wojny z Mitrydatesem (87-84) Dejotar udzieliłpomocy Sulli.W latach 82-81 pomógł Lucjuszowi Licyniuszowi Murenie,pozostawionemu w Foncie przez Sullę.W latach 79-75 pomógł PubliuszowiSerwiliuszowi Wazjuszowi walczącemu przeciw Izaurykowi.W czasie trzeciejwojny z Mitrydatesem wspierał Lucjusza Licyniusza Lukullusa.Podczaswojny domowej poparł Pompejusza.30W 51 r.Cyceron jako prokonsul Cylicji i Marek Kalpurniusz Bibulus,prokonsul Syrii, walczyli z Fartami; otrzymali wówczas pomoc od królaDejotara.31Mowa o wojnie między Pompejuszem i Cezarem, toczonej w latach 4549. 188mówić, co musiał wtedy uczynić Dejotar, co zgoła było słuszniej-sze, zwłaszcza że zwycięstwo w wojnie przypadło nie temu, które-mu on sprzyjał.Jeśli wtedy popełnił błąd, podzielił go z senatem, ajeśli słuszność była po jego stronie, nie wolno go ganić, nawet gdyprzegrał.Do wspomnianych sił dojdą inni królowie i inne wojska.Nie zabraknie również floty: mieszkańcy Tyru żywią głębokiszacunek dla Kasjusza, a jego imię jest wielkie w Syrii i Fenicji.32[14,35] Ojcowie, rzeczpospolita ma w Gajuszu Kasjuszu wodzagotowego do walki z Dolabellą i nie tylko gotowego, lecz doświad-czonego i mężnego.Przed przybyciem wielce znakomitego męża,Bibulusa, dokonał on czynów wielkich: zgniótł potężne wojskanajsławniejszych wodzów partyjskich, a Syrię uratował od strasz-nego najazdu Partów.Pomijam jego największą i wyjątkową zasłu-gę, jeszcze bowiem nie wszystkim miłe jest jej głoszenie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]